بازدید: 6435 بازدید
عکس مطلب جلسه هشتم هیئت زوار الزهرا

صوت جلسه هشتم هیئت زوارالزهراء

متن سخنرانی:

۱ .شبهه استهلال و عقب‌ماندگی

۲. شبهه اختلاف مراجع در اعلام ماه

چشم مسلح و غیر مسلح

مسئله رویت از موضوعات است و تقلیدی نیست اصلا

۳. دعای قنوت نماز عید شامل حال همه ما
بشه

اسالک

وَ أَنْ تُدْخِلَنِي فِي كُلِّ خَيْرٍ أَدْخَلْتَ
فِيهِ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ

و مرا در هر خيري كه محمّد و خاندان محمّد را
وارد نمودي وارد كني،

وَ أَنْ تُخْرِجَنِي مِنْ كُلِّ سُوءٍ       أَخْرَجْتَ
مِنْهُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ

و از هر شرّي كه محمّد و خاندان محمّد (درود
خدا بر او و خاندانش) را بيرون آوردي مرا بيرون آوري،

اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خَيْرَ مَا             سَأَلَكَ (مِنْهُ) عِبَادُكَ الصَّالِحُونَ
وَ أَعُوذُ بِكَ (فِيهِ) مِمَّا اِسْتَعَاذَ مِنْهُ عِبَادُكَ الصَّالِحُونَ
(اَلْمُخْلِصُونَ)

خدايا از تو درخواست مي كنم، بهترين چيزي كه
بندگان شايسته ات درخواست كردند، و به تو پناه مي آورم از آنچه بندگان شايسته ات به تو پناه بردند.

۴. فراز هایی از دعای ۴۵ صحیفه

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ
فِي وِدَاعِ شَهْرِ رَمَضَانَ

دعاى آن حضرت است در وداع ماه مبارك رمضان

﴿1﴾ اللَّهُمَّ يَا مَنْ لَا يَرْغَبُ فِي
الْجَزَاءِ

(1) خدایا! ای که شوقی به پاداش ندارد؛ چون
بی‌نیاز از آفریده‌هاست؛

﴿2﴾
وَ يَا مَنْ لَا يَنْدَمُ عَلَى الْعَطَاءِ

(2) و ای که بر عطابخشی‌اش، پشیمان نمی‌شود؛

﴿3﴾
وَ يَا مَنْ لَا يُكَافِىُ عَبْدَهُ عَلَى
السَّوَاءِ
.

(3) و ای که پاداش بنده‌اش را مساوی و
برابر نمی‌دهد؛ [بلکه پاداشش بیش از عمل بنده است]
.

﴿4﴾ مِنَّتُكَ ابْتِدَا ، وَ عَفْوُكَ
تَفَضُّلٌ ، وَ عُقُوبَتُكَ عَدْلٌ ، وَ قَضَاِّْؤُك خِيَرَةٌ

(4) نعمتت آغاز است، [دست کسی در ساخت و
پرداختش جایی ندارد] و گذشتت احسان و مجازاتت عدالت و فرمانت خیر است
.

﴿5﴾ إِنْ أَعْطَيْتَ لَمْ تَشُبْ عَطَاءَكَ
بِمَنٍّ ، وَ
إِنْ مَنَعْتَ لَمْ يَكُنْ مَنْعُكَ تَعَدِّياً .

(5) اگر عطا کنی، عطایت را به منّت آلوده
نمی‌کنی؛ و اگر منع کنی، منعت بر پایه تجاوز نیست
.

﴿6﴾
تَشْكُرُ مَنْ شَكَرَكَ وَ أَنْتَ أَلْهَمْتَهُ
شُكْرَكَ
.

(6) کسی که تو را سپاس-گزاری کند، پاداشش می‌دهی؛
در حالی که خودت سپاسگزاری را به او الهام کردی
.

﴿7﴾ وَ تُكَافِىُ مَنْ حَمِدَكَ وَ أَنْتَ
عَلَّمْتَهُ حَمْدَكَ
.

(7) و کسی که تو را ستایش کند، تلافی و
جبران می‌کنی؛ در صورتی که ستایش را خودت به او آموخته‌ای
.

﴿8﴾
تَسْتُرُ عَلَى مَنْ لَوْ شِئْتَ فَضَحْتَهُ ،
وَ تَجُودُ عَلَى مَنْ لَوْ شِئْتَ مَنَعْتَهُ ، وَ كِلَاهُمَا أَهْلٌ مِنْكَ
لِلْفَضِيحَةِ وَ الْمَنْعِ غَيْرَ أَنَّكَ بَنَيْتَ أَفْعَالَكَ عَلَى التَّفَضُّلِ
، وَ أَجْرَيْتَ قُدْرَتَكَ عَلَى التَّجَاوُزِ
.

(8) پرده می‌پوشی بر کسی که اگر می‌خواستی
رسوایش می‌کردی؛ جود و کرم می‌کنی بر کسی که اگر می‌خواستی منعش می‌فرمودی؛ در حالی
که هر دوی این‌ها از سوی تو سزاوار رسوایی و منع‌اند؛ امّا چنین نمی‌کنی، چون تمام
کارهایت را بر پایۀ لطف و احسان بنا نهادی و قدرتت را بر آیین گذشت به جریان
انداختی
.

﴿9﴾ وَ تَلَقَّيْتَ مَنْ عَصَاكَ بِالْحِلْمِ
، وَ أَمْهَلْتَ مَنْ قَصَدَ لِنَفْسِهِ بِالظُّلْمِ ، تَسْتَنْظِرُهُمْ
بِأَنَاتِكَ إِلَى الْإِنَابَةِ ، وَ تَتْرُكُ مُعَاجَلَتَهُمْ إِلَى التَّوْبَةِ
لِكَيْلَا يَهْلِكَ عَلَيْكَ هَالِكُهُمْ ، وَ لَا يَشْقَى بِنِعْمَتِكَ
شَقِيُّهُمْ إِلَّا عَنْ طُولِ الْإِعْذَارِ إِلَيْهِ ، وَ بَعْدَ تَرَادُفِ
الْحُجَّةِ عَلَيْهِ ، كَرَماً مِنْ عَفْوِكَ يَا كَرِيمُ ، وَ عَائِدَةً مِنْ
عَطْفِكَ يَا حَلِيمُ
.

(9) و با کسی که با تو به مخالفت برخاسته، با بردباری روبه‌رو شدی؛ و کسی
را که بر ستم به خود همّت گماشت، مهلت دادی؛ با حلم و بردباری‌ات
مهلتشان می‌دهی تا به سویت بازگردند. شتاب در عقوبت را وا می‌گذاری
تا به عرصه‌گاه توبه و بازگشت بنشینند؛ تا آن‌که از سوی تو، سزاوار هلاکت شده،
هلاک نشود؛ و تیره بختشان به نعمت تو بدبخت نگردد.
هلاکت و بدبختی
آنان، پس از طول مدتی است که حرام و حلالت را برای آنان روشن کردی و پیوسته به
عذاب تهدیدشان فرمودی و عذر بسیاری از این قبیل در برابرشان قرار دادی و پی‌درپی
بر آنان اتمام حجّت کردی.
این همه، بر پایۀ کرم و بخششی از عفو توست، ای بزرگوار! و سود و بهره‌ای
است از مهربانی تو، ای بردبار
!

﴿10﴾
أَنْتَ الَّذِي فَتَحْتَ لِعِبَادِكَ بَاباً
إِلَى عَفْوِكَ ، وَ سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ ، وَ جَعَلْتَ عَلَى ذَلِكَ الْبَابِ
دَلِيلًا مِنْ وَحْيِكَ لِئَلَّا يَضِلُّوا عَنْهُ ،
فَقُلْتَ تَبَارَكَ اسْمُكَ ﴿تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً عَسَى رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَ
يُدْخِلَكُمْ جَنَاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ﴾
.

(10) تویی که دری برای بندگانت به سوی بخششت
گشودی و آن را توبه نامیدی و بر آن درِ گشوده دلیلی از وحی‌ات قرار دادی تا آن را
گم نکنند؛ – ای که نامت والا و مبارک است! – فرمودی: «به سوی خدا بازگردید؛
بازگشتی خالص، باشد که پروردگار گناهانتان را محو کند و شما را وارد بهشت‌هایی
کند که از زیر آن‌ها، نهرها روان است
.

﴿11﴾ ﴿يَوْمَ لَا يُخْزِي اللَّهُ النَّبِيَّ
وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ ، نُورُهُمْ يَسْعَى بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ
بِأَيْمَانِهِمْ ، يَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا ، وَ اغْفِرْ
لَنَا ، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ﴾.
فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ ذَلِكَ الْمَنْزِلِ بَعْدَ فَتْحِ الْبَابِ وَ إِقَامَةِ الدَّلِيلِ

(11) روزی که خداوند، پیامبر و کسانی که به
او ایمان آوردند، خوار نمی‌کند؛ نورشان پیش رویشان و از جانب راستشان در حرکت است.
می‌گویند: خدایا! نور ما را کامل کن و ما را بیامرز که تو بر هر کاری توانایی.» پس
بهانه و عذر کسی که پس از گشوده شدن در و اقامۀ راهنما، از ورود به عرصه‌گاه بخششت
غفلت کند چیست؟

﴿12﴾ وَ أَنْتَ الَّذِي زِدْتَ فِي السَّوْمِ
عَلَى نَفْسِكَ لِعِبَادِكَ ،
تُرِيدُ رِبْحَهُمْ فِي مُتَاجَرَتِهِمْ لَكَ ، وَ فَوْزَهُمْ بِالْوِفَادَةِ عَلَيْكَ ، وَ الزِّيَادَةِ مِنْكَ ، فَقُلْتَ تَبَارَكَ اسْمُكَ وَ تَعَالَيْتَ ﴿مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا ، وَ مَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا
يُجْزَى إِلَّا مِثْلَهَا﴾
.

(12) و تویی آن‌که در معاملۀ خود، به بهره و
سود بندگانت افزودی؛ و در این داد و ستدشان با تو، سودشان و کامیابی و فوزشان به
وقت ورود بر تو و بهرۀ افزون را از جانب خود، برای آن‌ها خواسته‌ای؛ پس گفتی – ای
که نامت مبارک و والاست! -«هر کس یک خوبی بیاورد، ده برابرش برای اوست؛ و هر کس یک
بدی بیاورد، جز به مانند آن کیفر نشود

﴿13﴾ وَ قُلْتَ ﴿مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ ، وَ اللَّهُ يُضَاعِفُ لِمَنْ يَشَاءُ﴾ وَ قُلْتَ ﴿مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضَاعِفَهُ لَهُ
أَضْعَافاً كَثِيرَةً﴾ وَ
مَا أَنْزَلْتَ مِنْ نَظَائِرِهِنَّ فِي الْقُرْآنِ مِنْ تَضَاعِيفِ الْحَسَنَاتِ.

(13) و فرمودی: «داستان آنان که اموالشان را
در راه خدا انفاق می‌کنند، مانند دانه‌ای است که هفت خوشه رویانده، در هر خوشه صد
دانه است؛ و خدا برای هر که بخواهد، چند برابر می‌کند.» و گفتی: «کیست که به خدا
وام نیکو دهد تا خدا آن را برایش به چندین برابر بیافزاید.» و آنچه از نظایر این آیات،
دربارۀ چندین برابر کردن خوبی‌ها، در قرآن نازل فرمودی
.

﴿14﴾ وَ أَنْتَ الَّذِي دَلَلْتَهُمْ
بِقَوْلِكَ مِنْ غَيْبِكَ وَ تَرْغِيبِكَ الَّذِي فِيهِ حَظُّهُمْ عَلَى مَا لَوْ
سَتَرْتَهُ عَنْهُمْ لَمْ تُدْرِكْهُ أَبْصَارُهُمْ ، وَ لَمْ تَعِهِ
أَسْمَاعُهُمْ ، وَ لَمْ تَلْحَقْهُ أَوْهَامُهُمْ ،
فَقُلْتَ ﴿اذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ ، وَ اشْكُرُوا لِي وَ لَا تَكْفُرُونِ﴾ وَ قُلْتَ ﴿لئن شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ ، وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ﴾.

(14) و تویی که با گفتارت از غیب خود و تشویقت
که بهرۀ آن‌ها در آن است، به اموری راهنمایی کردی که اگر آن امور را از ایشان می‌پوشاندی،
دیدگانشان آن‌ها را درک نمی‌کرد و گوش‌هایشان فرا نمی‌گرفت و اندیشه و فکرشان به
آن‌ها نمی‌رسید. پس گفتی: «مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم و مرا سپاس‌گزارید و
کفران نکنید.» و فرمودی: «اگر شکر کنید، بر شما افزون می‌کنم؛ و اگر ناسپاسی کنید،
محققاً عذاب من سخت است
».

﴿15﴾ وَ قُلْتَ ﴿ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ
، إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ
دَاخِرِينَ﴾،
فَسَمَّيْتَ دُعَاءَكَ عِبَادَةً ، وَ تَرْكَهُ اسْتِكْبَاراً ، وَ تَوَعَّدْتَ عَلَى تََرْكِهِ دُخُولَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ .

(15) و گفتی: «مرا بخوانید تا شما را اجابت
کنم. آنان‌که از عبادت من، [یعنی دعا] تکبّر می‌کنند، به‌زودی خوار و ذلیل وارد
دوزخ می‌شوند». دعا و خواندن خود را عبادت و ترکش را سرکشی نامیدی؛ و بر ترک دعا
به ورود در دوزخ با ذلّت و خواری تهدید کردی
.

﴿16﴾
فَذَكَرُوكَ بِمَنِّكَ ، وَ شَكَرُوكَ
بِفَضْلِكَ ، وَ دَعَوْكَ بِأَمْرِكَ ، وَ
تَصَدَّقُوا لَكَ طَلَباً لِمَزِيدِكَ ، وَ فِيهَا كَانَتْ نَجَاتُهُمْ مِنْ غَضَبِكَ ، وَ فَوْزُهُمْ بِرِضَاكَ .

(16) بندگان واقعی‌ات، به خاطر نعمتت تو را یاد
کردند؛ و به سبب احسانت، به شکرگزاری‌ات برخاستند و به فرمانت، تو را خواندند؛ و
برای گرفتن عطای افزونت، صدقه دادند؛ نجاتشان از خشمت و کامیابی‌شان به خشنودی‌ات
در این امور بود
.

﴿17﴾ وَ لَوْ دَلَّ مَخْلُوقٌ مَخْلُوقاً
مِنْ نَفْسِهِ عَلَى مِثْلِ الَّذِي دَلَلْتَ عَلَيْهِ عِبَادَكَ مِنْكَ كَانَ
مَوْصُوفاً بِالْإِحْسَانِ ، وَ مَنْعُوتاً بِالِامْتِنَانِ ، وَ مَحْمُوداً
بِكُلِّ لِسَانٍ ، فَلَكَ الْحَمْدُ مَا وُجِدَ فِي حَمْدِكَ مَذْهَبٌ ، وَ مَا
بَقِيَ لِلْحَمْدِ لَفْظٌ تُحْمَدُ بِهِ ، وَ مَعْنًى يَنْصَرِفُ إِلَيْهِ
.

(17) و اگر مخلوقی
از سوی خودش مخلوقی دیگر را، به همین گونه که تو بندگانت را راهنمایی کردی، راهنمایی
می‌کرد، موصوف به احسان و نعمت‌بخشی بود و به هر زبانی مورد ستایش قرار گرفته بود؛
پس تو را سپاس تا آنجا که در سپاست راهی یافت شود؛ و تا آنجا که برای سپاس، کلمه‌ای
که به آن ستوده شدی و معنایی که به سپاس منصرف شود، باقی باشد
.

﴿18﴾ يَا مَنْ تَحَمَّدَ إِلَى عِبَادِهِ
بِالْإِحْسَانِ وَ الْفَضْلِ ، وَ غَمَرَهُمْ بِالْمَنِّ وَ الطَّوْلِ ، مَا
أَفْشَى فِينَا نِعْمَتَكَ ، وَ أَسْبَغَ عَلَيْنَا مِنَّتَكَ ، وَ أَخَصَّنَا
بِبِرِّكَ

(18) ای که با احسان و فضل، بندگانش را به
سپاس فراخوانده و
آنان را در دریای نعمت و عطا غرق کرده، چه آشکار و پخش است نعمتت در عرصۀ حیات
ما
و چه سرشار و فراوان است عطایت بر ما؛ و چه‌قدر ما را به نیکی و احسانت اختصاص داده‌ای!

﴿19﴾
هَدَيْتَنَا لِدِينِكَ الَّذِي اصْطَفَيْتَ ،
وَ مِلَّتِكَ الَّتِي ارْتَضَيْتَ ، وَ سَبِيلِكَ الَّذِي سَهَّلْتَ ، وَ
بَصَّرْتَنَا الزُّلْفَةَ لَدَيْكَ ، وَ الْوُصُولَ إِلَى كَرَامَتِكَ

(19) ما را به دینت؛ دینی که برگزیده‌ای و
به آیینت؛ آیینی که پسندیده‌ای و راهت؛ راهی که هموار کرده‌ای، هدایت فرمودی؛ و
به چیزی
که مایۀ قرب به توست و زمینۀ رسیدن به کرامتت، بینا کردی
.

﴿20﴾ اللَّهُمَّ وَ أَنْتَ جَعَلْتَ مِنْ
صَفَايَا تِلْكَ الْوَظَائِفِ ، وَ خَصَائِصِ تِلْكَ الْفُرُوضِ شَهْرَ رَمَضَانَ
الَّذِي اخْتَصَصْتَهُ مِنْ سَائِرِ الشُّهُورِ ، وَ تَخَيَّرْتَهُ مِنْ جَمِيعِ
الْأَزْمِنَةِ وَ الدُّهُورِ ، وَ آثَرْتَهُ عَلَى كُلِّ أَوْقَاتِ السَّنَةِ
بِمَا أَنْزَلْتَ فِيهِ مِنَ الْقُرْآنِ وَ النُّورِ ، وَ ضَاعَفْتَ فِيهِ مِنَ
الْإِيمَانِ ، وَ فَرَضْتَ فِيهِ مِنَ الصِّيَامِ ، وَ رَغَّبْتَ فِيهِ مِنَ
الْقِيَامِ ، وَ أَجْلَلْتَ فِيهِ مِنْ لَيْلَةِ الْقَدْرِ الَّتِي هِيَ خَيْرٌ
مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ
.

(20) خدایا! تو از خالص‌ترین آن وظایف و
برگزیده‌ترین آن فرایض، ماه رمضان را قرار دادی که آن را از میان سایر ماه‌ها برگزیدی
و از میان همۀ زمان‌ها و روزگارها انتخاب کردی و بر همۀ اوقات سال برتری
دادی؛
به خاطر آن‌که قرآن و نور را در آن نازل کردی و ایمان را در آن چند برابر ساختی و روزه گرفتن در آن را واجب کردی و
به شب‌زنده‌داری در آن تشویق فرمودی و شب قدر را ‌که از هزار شب بهتر است، در آن
بزرگ داشتی
.

﴿21﴾
ثُمَّ آثَرْتَنَا بِهِ عَلَى سَائِرِ الْأُمَمِ
، وَ اصْطَفَيْتَنَا بِفَضْلِهِ دُونَ أَهْلِ الْمِلَلِ ، فَصُمْنَا بِأَمْرِكَ
نَهَارَهُ ، وَ قُمْنَا بِعَوْنِكَ لَيْلَهُ ، مُتَعَرِّضِينَ بِصِيَامِهِ وَ
قِيَامِهِ لِمَا عَرَّضْتَنَا لَهُ مِنْ رَحْمَتِكَ ، وَ تَسَبَّبْنَا إِلَيْهِ
مِنْ مَثُوبَتِكَ ، وَ أَنْتَ الْمَلِي‌ءُ بِمَا رُغِبَ فِيهِ إِلَيْكَ ،
الْجَوَادُ بِمَا سُئِلْتَ مِنْ فَضْلِكَ ،
الْقَرِيبُ إِلَى مَنْ حَاوَلَ قُرْبَكَ .

(21) سپس ما را به سبب آن، بر دیگر امّت‌ها
برتری دادی و در پرتو فضلش ما را از میان همۀ ملّت‌ها برگزیدی؛
پس به فرمانت روز را روزه گرفتیم و شبش را به یاری‌ات به عبادت برخاستیم، در حالی‌که
خود را به سبب روزه و شب‌زنده‌داری‌اش در معرض رحمتت قرار دادیم؛ زیرا
خودت ما را در این
ماه در معرض رحمتت قرار دادی و آن را وسیلۀ رسیدن به پاداشت انتخاب کردیم و
تو به انجام
آنچه از درگاهت طلب شود توانایی؛ و به آنچه از احسانت درخواست شود، جواد و بخشنده‌ای؛
به کسی که برای تقرّب به تو بکوشد،
قریب و نزدیکی.

﴿22﴾ وَ قَدْ أَقَامَ فِينَا هَذَا الشَّهْرُ
مُقَامَ حَمْدٍ ، وَ صَحِبَنَا صُحْبَةَ مَبْرُورٍ ، وَ أَرْبَحَنَا أَفْضَلَ
أَرْبَاحِ الْعَالَمِينَ ، ثُمَّ قَدْ فَارَقَنَا عِنْدَ تَمَامِ وَقْتِهِ ، وَ
انْقِطَاعِ مُدَّتِهِ ، وَ وَفَاءِ عَدَدِهِ
.

(22) به تحقیق این
ماه در بین ما، در مرتبه و محلی ستوده‌ زیست و
با ما مصاحبت کرد؛ مصاحبتی پسندیده و نیکو و ما را به برترین
بهره‌های جهانیان، سودمند کرد؛
سپس هنگام پایان یافتن وقتش و به سر رسیدن مدّتش و کامل شدن روزهایش، از ما جدا
شد
.

﴿23﴾ فَنَحْنُ مُوَدِّعُوهُ وِدَاعَ مَنْ
عَزَّ فِرَاقُهُ عَلَيْنَا ،
وَ غَمَّنَا وَ أَوْحَشَنَا انْصِرَافُهُ عَنَّا ، وَ لَزِمَنَا لَهُ الذِّمَامُ الَْمحْفُوظُ ، وَ الْحُرْمَةُ الْمَرْعِيَّةُ ، وَ الْحَقُّ الْمَقْضِيُّ ، فَنَحْنُ قَائِلُونَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا شَهْرَ اللَّهِ الْأَكْبَرَ ، وَ يَا عِيدَ أَوْلِيَائِهِ .

(23) پس ما او را وداع می‌کنیم؛ وداع کسی که
هجرانش بر ما سخت و غم‌انگیز است و روگرداندنش ما را غم‌زده و دچار وحشت کرد. برای
او برعهدۀ ما، پیمانی محفوظ و حرمتی در خور رعایت و حقّی واجب‌الاداء، لازم شد. بر
این اساس می‌گوییم: سلام بر تو ای بزرگ ترین ماه خدا! و ای عید دوستانش
!

﴿24﴾ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَكْرَمَ
مَصْحُوبٍ مِنَ الْأَوْقَاتِ ، وَ يَا خَيْرَ شَهْرٍ فِي الْأَيَّامِ وَ
السَّاعَاتِ
.

(24) سلام بر تو ای گرامی‌ترین همنشین از میان
اوقات! و ای بهترین ماه، در ایّام و ساعات
!

﴿25﴾ السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ شَهْرٍ
قَرُبَتْ فِيهِ الآْمَالُ ، وَ نُشِرَتْ فِيهِ الْأَعْمَالُ
.

(25) سلام بر تو، ماهی که در آن، آرزوها و
حاجات، به برآورده شدن نزدیک است؛ و اعمالی که موجب خشنودی خداست، در آن پخش شده
.

کمک مومنانه

نماز شب

دعا مناجات

خیر خواهی

نگهداشتن زبون ، غیبت نکردن،

﴿26﴾ السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ قَرِينٍ جَلَّ
قَدْرُهُ مَوْجُوداً ، وَ أَفْجَعَ فَقْدُهُ مَفْقُوداً ، وَ مَرْجُوٍّ آلَمَ
فِرَاقُهُ .

(26) سلام بر تو، ای هم‌نشینی که هنگام
موجود بودن، منزلتش بزرگ؛ و وقت مفقود شدن، فقدانش دردناک؛ و مایۀ
امیدی که دوری‌اش، رنج‌آور است.

﴿27﴾ السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ أَلِيفٍ آنَسَ
مُقْبِلًا فَسَرَّ ، وَ أَوْحَشَ مُنْقَضِياً فَمَضَّ

(27)  سلام بر تو همدمی که چون رو کند، مونس گردد و مسرور و شاد کند؛ و زمانی
که سپری شود، به وحشت اندازد و دل‌ها را به درد آورد.

﴿28﴾ السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ مُجَاوِرٍ
رَقَّتْ فِيهِ الْقُلُوبُ ، وَ قَلَّتْ فِيهِ الذُّنُوبُ .

(28) سلام بر تو، همسایه‌ای که دل‌ها در آن
نرم و گناهان در او کم شد.

﴿29﴾
السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ نَاصِرٍ أَعَانَ
عَلَى الشَّيْطَانِ ، وَ صَاحِبٍ سَهَّلَ سُبُلَ الْإِحْسَانِ

(29) سلام بر تو یاوری که ما را در مبارزۀ
با شیطان، یاری داد؛ و رفیقی که راه‌های احسان را، هموار و آسان ساخت.

﴿30﴾ السَّلَامُ عَلَيْكَ مَا أَكْثَرَ
عُتَقَاءَ اللَّهِ فِيكَ ، وَ مَا أَسْعَدَ مَنْ رَعَى حُرْمَتَكَ بِكَ

(30) سلام بر تو؛ چه بسیارند آزادشدگان خدا
در تو و چه خوشبخت است کسی که احترامت را برای وجود خودت، رعایت کرد.

﴿31﴾ السَّلَامُ عَلَيْكَ مَا كَانَ
أَمْحَاكَ لِلذُّنُوبِ ، وَ أَسْتَرَكَ لِأَنْوَاعِ الْعُيُوبِ

(31) سلام بر تو؛ چه بسیار گناهان را محو
کردی و چه بسیار عیب‌ها را پوشاندی.

﴿32﴾
السَّلَامُ عَلَيْكَ مَا كَانَ أَطْوَلَكَ
عَلَى الُْمجْرِمِينَ ، وَ أَهْيَبَكَ فِي صُدُورِ الْمُؤْمِنِينَ

(32) سلام بر تو؛ چه طولانی بودی بر
گناهکاران و چه با هیبت بودی در قلوب اهل ایمان.

ناصرالدین‌شاه قاجار در ماه مبارک رمضان نامه ای به مرجع تقلید آن زمان میرزای شیرازی به این مضمون نوشت:

که من وقتی روزه میگیرم از شدت گرسنگی و تشنگی
عصبانی میشوم و ناخودآگاه دستور به قتل افراد بیگناه میدهم؛ لذا جواز روزه نگرفتن
مرا صادر بفرمایید!

آیت الله العظمی میرزای شیرازی درجواب ناصرالدین شاه نوشت:

بسمه تعالی

حکم خدا قابل تغییر نیست. لکن حاکم قابل تغییر
است. اگر نمی‌توانی به اعصابت مسلط شوی از مسند حکومت پایین بیا تا شخص با ایمانی
در جایگاه تو قرار گیرد و خون مومنین بیهوده ریخته نشود!

بعضی ها مثل ناصرالدین شاه می‌خواهند به مرجعیت
متصل باشند ، تحت تایید آنها باشند

برخی مثل احمدی نژاد دیگر فکر برای خودشان کسی شدند

میگویند ما تایید صلاحیت نشیم انتخابات را قبول نداریم!!

به قول امام خمینی ره تو غلط می‌کنی قانون را قبول نداری قانون تو رو قبول ندارد!

همین آقا در مناظرات به کروبی می‌گفت شما سیستم
انتخابات را در حالی زیر سوال میبری که چند بار باهاش انتخاب شدی (در مجلس) الان خودش ….

﴿33﴾ السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ شَهْرٍ لَا تُنَافِسُهُ الْأَيَّامُ .

(33) سلام بر تو؛ ماهی که تمام زمان‌ها،
قدرت رقابت با او را ندارند.

﴿34﴾ السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ شَهْرٍ هُوَ
مِنْ كُلِّ أَمْرٍ سَلَامٌ

(34) سلام بر تو؛ ماهی که نسبت به هر کاری،
مایۀ سلامتی است.

﴿35﴾ السَّلَامُ عَلَيْكَ غَيْرَ كَرِيهِ
الْمُصَاحَبَةِ ، وَ لَا ذَمِيمِ الْمُلَابَسَةِ

(35) سلام بر تو؛ که مصاحبت و هم‌نشینی‌اش
ناپسند و معاشرتش نکوهیده نیست.

﴿36﴾ السَّلَامُ عَلَيْكَ كَمَا وَفَدْتَ
عَلَيْنَا بِالْبَرَكَاتِ ، وَ غَسَلْتَ عَنَّا دَنَسَ الْخَطِيئَاتِ

(36) سلام بر تو، چنانکه با برکات بر ما
وارد شدی؛ و چرک خطاها را از ما شستی.

﴿37﴾ السَّلَامُ عَلَيْكَ غَيْرَ مُوَدَّعٍ
بَرَماً وَ لَا مَتْرُوكٍ صِيَامُهُ سَأَماً .

(37) سلام بر تو که وداع با تو، نه از باب
خستگی و فراغت از روزه‌ات، نه به خاطر ملالت است.

﴿38﴾ السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ مَطْلُوبٍ
قَبْلَ وَقْتِهِ ، وَ مَحْزُونٍ عَلَيْهِ قَبْلَ فَوْتِهِ .

(38) سلام بر تو که قبل از آمدنش خواستارش بودیم و پیش از رفتنش بر او اندوهگینیم.

﴿39﴾ السَّلَامُ عَلَيْكَ كَمْ مِنْ سُوءٍ
صُرِفَ بِكَ عَنَّا ، وَ كَمْ مِنْ خَيْرٍ أُفِيضَ بِكَ عَلَيْنَا

(39) سلام بر تو؛ چه بدی‌ها
که به سبب تو از ما برطرف شد؛ و چه خوبی‌ها که به وسیلۀ تو بر ما فرو ریخت.

﴿40﴾ السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى لَيْلَةِ
الْقَدْرِ الَّتِي هِيَ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ

(40) سلام بر تو و بر شب قدری که از هزار
ماه بهتر است.

﴿41﴾ السَّلَامُ عَلَيْكَ مَا كَانَ
أَحْرَصَنَا بِالْأَمْسِ عَلَيْكَ ، وَ أَشَدَّ شَوْقَنَا غَداً إِلَيْكَ .

(41) سلام بر تو که دیروز، نسبت به تو چه
خواستار و آرزومند بودیم؛ و فردا به سوی تو، چه بسیار شوق داریم.

﴿42﴾ السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى فَضْلِكَ
الَّذِي حُرِمْنَاهُ ، وَ عَلَى مَاضٍ مِنْ بَرَكَاتِكَ سُلِبْنَاهُ .

(42) سلام بر تو و بر فضیلتت که از آن محروم
شدیم؛ و بر برکات گذشته‌ات که از ما گرفته شد.

﴿43﴾ اللَّهُمَّ إِنَّا أَهْلُ هَذَا
الشَّهْرِ الَّذِي شَرَّفْتَنَا بِهِ ، وَ وَفَّقْتَنَا بِمَنِّكَ لَهُ حِينَ
جَهِلَ الْأَشْقِيَاءُ وَقْتَهُ ، وَ حُرِمُوا لِشَقَائِهِمْ فَضْلَهُ .

(43) خدایا! ما اهل این ماهیم که ما را به
سبب آن شرافت و بزرگی بخشیدی؛ و با لطف و احسانت بر انجام اعمالش ما را موفّق فرمودی.هنگامی‌که تیره‌بختان وقتش را نشناختند؛ و
از بخت بدشان، از فضیلتش محروم شدند.

﴿44﴾ أَنْتَ وَلِيُّ مَا آثَرْتَنَا بِهِ
مِنْ مَعْرِفَتِهِ ، وَ هَدَيْتَنَا لَهُ مِنْ سُنَّتِهِ ، وَ قَدْ تَوَلَّيْنَا
بِتَوْفِيقِكَ صِيَامَهُ وَ قِيَامَهُ عَلَى تَقْصِيرٍ ، وَ أَدَّيْنَا فِيهِ
قَلِيلًا مِنْ كَثِيرٍ .

(44) تویی صاحب اختیار و سرپرست؛ که ما را
به شناسایی آن برگزیدی و به راه و روش آن هدایتمان کردی؛ و ما به توفیق تو، با همۀ
کوتاهی و تقصیر، عهده‌دار روزه و شب‌زنده‌داری او شدیم؛ و در آن اندکی از بسیار را
به جا آوردیم.

﴿45﴾ اللَّهُمَّ فَلَكَ الْحَمْدُ إِقْرَاراً
بِالْإِسَاءَةِ ، وَ اعْتِرَافاً بِالْإِضَاعَةِ ، وَ لَكَ مِنَ قُلُوبِنَا عَقْدُ
النَّدَمِ ، وَ مِنْ أَلْسِنَتِنَا صِدْقُ الِاعْتِذَارِ ، فَأْجُرْنَا عَلَى مَا
أَصَابَنَا فِيهِ مِنْ التَّفْرِيطِ أَجْراً نَسْتَدْرِكُ بِهِ الْفَضْلَ
الْمَرْغُوبَ فِيهِ ، وَ نَعْتَاضُ بِهِ مِنْ أَنْوَاعِ الذُّخْرِ الْمَحْرُوصِ
عَلَيْهِ .

(45) خدایا! تو را سپاس؛ در حالی که به بدی‌هایمان
اقرار و به ضایع کردن ماه مبارک و هم ‌چنین به تباه کردن اعمالمان، اعتراف داریم؛
و برای تو در دل‌هایمان، پشیمانی پا برجا و ثابت؛ و در زبانمان، عذر صادقانه قرار
دارد؛ بر این اساس در برابر تقصیر و تفریطی که در این ماه گریبان‌گیر ما شد، پاداشی عنایت کن که از
پرتو آن پاداش، فضیلت دلخواهمان را در این ماه به دست آوردیم و اندوخته‌های
گوناگون مورد علاقه را، عوض بستانیم.

﴿46﴾ وَ أَوْجِبْ لَنَا عُذْرَكَ عَلَى مَا
قَصَّرْنَا فِيهِ مِنْ حَقِّكَ ، وَ ابْلُغْ بِأَعْمَارِنَا مَا بَيْنَ أَيْدِينَا
مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ الْمُقْبِلِ ، فَإِذَا بَلَّغْتَنَاهُ فَأَعِنِّا عَلَى
تَنَاوُلِ مَا أَنْتَ أَهْلُهُ مِنَ الْعِبَادَةِ ، وَ أَدِّنَا إِلَى الْقِيَامِ
بِمَا يَسْتَحِقُّهُ مِنَ الطَّاعَةِ ، وَ أَجْرِ لَنَا مِنْ صَالِحِ الْعَمَلِ
مَا يَكُونُ دَرَكاً لِحَقِّكَ فِي الشَّهْرَيْنِ مِنْ شُهُورِ الدَّهْرِ .

(46) و عذر ما را در کوتاهی از ادای حقّت
بپذیر و عمرهای ما را که پیش روی ماست، به ماه رمضان آینده
برسان؛ و چون ما را به آن رساندی، بر انجام عبادتی که شایسته توست، یاریمان فرما؛
و به انجام طاعتی که سزاوار آن ماه است، برسان؛ و عمل شایسته‌ای که سبب تدارک حقّ
توست، در آن دو ماه از ماه‌های روزگار، به دست ما جاری فرما.

﴿47﴾ اللَّهُمَّ وَ مَا أَلْمَمْنَا بِهِ فِي
شَهْرِنَا هَذَا مِنْ لَمَمٍ أَوْ إِثْمٍ ، أَوْ وَاقَعْنَا فِيهِ مِنْ ذَنْبٍ ،
وَ اكْتَسَبْنَا فِيهِ مِنْ خَطِيئَةٍ عَلَى تَعَمُّدٍ مِنَّا ، أَوْ عَلَى
نِسْيَانٍ ظَلَمْنَا فِيهِ أَنْفُسَنَا ، أَوِ انْتَهَكْنَا بِهِ حُرْمَةً مِنْ
غَيْرِنَا ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اسْتُرْنَا بِسِتْرِكَ ، وَ
اعْفُ عَنَّا بِعَفْوِكَ ، وَ لَا تَنْصِبْنَا فِيهِ لِأَعْيُنِ الشَّامِتِينَ ،
وَ لَا تَبْسُطْ عَلَيْنَا فِيهِ أَلْسُنَ الطَّاعِنِينَ ، وَ اسْتَعْمِلْنَا
بِمَا يَكُونُ حِطَّةً وَ كَفَّارَةً لِمَا أَنْكَرْتَ مِنَّا فِيهِ بِرَأْفَتِكَ
الَّتِي لَا تَنْفَدُ ، وَ فَضْلِكَ الَّذِي لَا يَنْقُصُ .

(47) خدایا! در هر گونه لغزشی که در این ماه

رمضانمان وارد شدیم از گناه کوچک یا بزرگ، یا معصیتی که در آن مرتکب شدیم، یا خطایی که در آن کسب کردیم از روی عمد یا فراموشی که در آن به خود ستم روا داشتیم، یا به
آن پردۀ حرمت دیگری را دریدیم؛ پس بر محمّد و آلش درود فرست و ما را به پرده‌پوشی‌ات بپوشان و به گذشتت از ما بگذر و ما را به خاطر گناهی که کردیم، در برابر دیدۀ
بدخواهانۀ ناپاکان قرار مده و زبان طعنه زنندگان را به روی ما باز مکن؛ و ما را به
رأفت و لطفت که پایان نمی‌پذیرد و بر پایۀ احسانت که کاستی ندارد، به اعمالی بدار
که باعث ریزش گناهان و کفارّۀ اموری شود که در این ماه، از ما ناپسند شمردی.

تو انتخابات جوری نشه انقلابی ها رو ، جمهوری
اسلامی رو شماتت کنند ، سرزنش کنند

مشارکت خیلی پایین باشه ، طعنه زننده ها طعنه
بزنند

آقا دیروز فرمودند اول مشارکت مهم است بعد گزینه
مطلوب

رییسی یا هر کس که نماد گزینه انقلابی هاست رای
نیاره،

﴿48﴾ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اجْبُرْ مُصِيبَتَنَا بِشَهْرِنَا ، وَ بَارِكْ لَنَا فِي يَوْمِ عِيدِنَا وَ فِطْرِنَا ، وَ اجْعَلْهُ مِنْ خَيْرِ يَوْمٍ مَرَّ عَلَيْنَا أَجْلَبِهِ لِعَفْوٍ ، وَ أَمْحَاهُ لِذَنْبٍ ، وَ اغْفِرْ لَنَا مَا خَفِيَ مِنْ ذُنُوبِنَا وَ مَا عَلَنَ .

(48) خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست و مصیبت
از دست رفتن رمضانمان را جبران کن و روز عید و فطرمان را بر ما مبارک فرما و آن را
از بهترین روزهایی که بر ما گذشته قرار ده، جلب کننده‌ترین روز نسبت به بخشش و محو
کننده‌ترین زمان برای گناه؛ و معاصی پنهان و آشکارمان را بیامرز.

﴿49﴾ اللَّهُمَّ اسْلَخْنَا بِانْسِلَاخِ
هَذَا الشَّهْرِ مِنْ خَطَايَانَا ، وَ أَخْرِجْنَا بِخُرُوجِهِ مِنْ
سَيِّئَاتِنَا ، وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَسْعَدِ أَهْلِهِ بِهِ ، وَ أَجْزَلِهِمْ
قِسْماً فِيهِ ، وَ أَوْفَرِهِمْ حَظّاً مِنْهُ .

(49) خدایا! با گذشتن این ماه، از خطاهای ما
بگذر؛ و با خارج شدنش، ما را از گناهانمان خارج کن؛ و ما را از خوشبخت‌ترین اهل این ماه به آن و پرنصیب‌ترین آنان در آن و بهره‌مندترین ایشان از آن، قرار ده.

﴿50﴾ اللَّهُمَّ وَ مَنْ رَعَى هَذَا
الشَّهْرَ حَقَّ رِعَايَتِهِ ، وَ حَفِظَ حُرْمَتَهُ حَقَّ حِفْظِهَا ، وَ قَامَ
بِحُدُودِهِ حَقَّ قِيَامِهَا ، وَ اتَّقَى ذُنُوبَهُ حَقَّ تُقَاتِهَا ، أَوْ
تَقَرَّبَ إِلَيْكَ بِقُرْبَةٍ أَوْجَبَتْ رِضَاكَ لَهُ ، وَ عَطَفَتْ رَحْمَتَكَ
عَلَيْهِ ، فَهَبْ لَنَا مِثْلَهُ مِنْ وُجْدِكَ ، وَ أَعْطِنَا أَضْعَافَهُ مِنْ
فَضْلِكَ ، فَإِنَّ فَضْلَكَ لَا يَغِيضُ ، وَ إِنَّ خَزَائِنَكَ لَا تَنْقُصُ
بَلْ تَفِيضُ ، وَ إِنَّ مَعَادِنَ إِحْسَانِكَ لَا تَفْنَى ، وَ إِنَّ عَطَاءَكَ
لَلْعَطَاءُ الْمُهَنَّا .

(50) خدایا! کسی که حقّ این ماه را آن‌طور
که می‌بایست رعایت کرد و احترامش را به نحوی که شایسته بود نگه داشت و حدودش را به
صورتی که سزاوار بود به پای داشت و از گناهانش به طور کامل پرهیز کرد، یا به وسیلۀ
عمل خالصی به تو تقرّب جست، عملی که موجب خشنودی‌ات و معطوف کردن رحمتت بر اوست؛ پس مانند آنچه به او بخشیدی،
بر ما هم از توانگری‌ات ببخش و چندین برابر آن را از احسانت به ما عطا کن؛ مسلماً احسانت کاهش نمی‌پذیرد و خزاینت کاستی پیدا نمی‌کند؛ بلکه افزون می‌شود و همانا معادن احسانت از بین نمی‌رود و قطعاً عطای تو عطایی است گوارا.

﴿51﴾ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ
آلِهِ ، وَ اكْتُبْ لَنَا مِثْلَ أُجُورِ مَنْ صَامَهُ ، أَوْ تَعَبَّدَ لَكَ
فِيهِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ .

(51) خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست و برای
ما پاداشی، همانند پاداش کسی که این ماه را روزه گرفت، یا در آن تا روز قیامت به
بندگی‌ات برخاست، بنویس.

﴿52﴾ اللَّهُمَّ إِنَّا نَتُوبُ إِلَيْكَ فِي
يَوْمِ فِطْرِنَا الَّذِي جَعَلْتَهُ لِلْمُؤْمِنِينَ عِيداً وَ سُرُوراً ، وَ
لِأَهْلِ مِلَّتِكَ مَجْمَعاً وَ مُحْتَشَداً مِنْ كُلِّ ذَنْبٍ أَذْنَبْنَاهُ ،
أَوْ سُوءٍ أَسْلَفْنَاهُ ، أَوْ خَاطِرِ شَرٍّ أَضْمَرْنَاهُ ، تَوْبَةَ مَنْ لَا يَنْطَوِي عَلَى رُجُوعٍ إِلَى ذَنْبٍ ، وَ لَا يَعُودُ بَعْدَهَا فِي خَطِيئَةٍ ، تَوْبَةً نَصُوحاً خَلَصَتْ مِنَ الشَّكِّ وَ الِارْتِيَابِ ، فَتَقَبَّلْهَا مِنَّا ، وَ ارْضَ عَنَّا ، وَ ثَبِّتْنَا عَلَيْهَا .

(52) خدایا! در روز فطرمان‌که آن را برای
مؤمنین عید و سرور و برای اهل آیینت روز اجتماع و گردهمایی، قرار دادی؛ به درگاهت
از هر گناهی که مرتکب شدیم، یا کار زشتی که از پیش فرستادیم، یا اندیشۀ سویی که در
باطنمان پنهان داشتیم، توبه می‌کنیم؛ توبۀ کسی که خیال بازگشت به گناه را ندارد و
پس از آن به دامن خطایی بر نمی‌گردد؛ توبه‌ای خالص که از شک و تردید، پاک باشد؛ پس
آن را از ما بپذیر و از ما خشنود باش و ما را بر آن توبه ثابت قدم دار.

﴿53﴾
اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا خَوْفَ عِقَابِ
الْوَعِيدِ ، وَ شَوْقَ ثَوَابِ الْمَوْعُودِ حَتَّى نَجِدَ لَذَّةَ مَا نَدْعُوكَ
بِهِ ، وَ كَأْبَةَ مَا نَسْتَجِيرُك مِنْهُ .

(53) خدایا! ترس از عذاب تهدید شده و شوق
ثواب وعده داده شده را روزی ما فرما؛ تا لذّت آنچه که از تو می‌خواهیم و اندوه
آنچه که از آن به تو پناه می‌بریم، دریابیم.

آقا فرمود تهذیب نفس کنید.

به کاندیداها هم فرمودند مسایل اخلاقی را رعایت
کنید

حتی فرمودند در کارهای مبارزاتی هم این تهذیب
نفس و اخلاق اثر دارد و نه فقط در مسایل فردی و عبادی

حتی خاطره ای هم از امام خمینی فرمودند که
فرمودند از آمریکا میترسی گفتند نه گفت پس این کار را انجام بده

﴿54﴾ وَ اجْعَلْنَا عِنْدَكَ مِنَ التَّوَّابِينَ الَّذِينَ أَوْجَبْتَ لَهُمْ مَحَبَّتَكَ ، وَ قَبِلْتَ مِنْهُمْ مُرَاجَعَةَ طَاعَتِكَ ، يَا أَعْدَلَ الْعَادِلِينَ .

(54) و ما را نزد خود از توبه‌کنندگانی که
محبّتت را بر آنان ضروری و مقرر کردی و بازگشت به طاعتت را از ایشان پذیرفتی، قرار
ده؛ ای عادل‌ترین عادلان!

﴿55﴾
اللَّهُمَّ تَجَاوَزْ عَنْ آبَائِنَا وَ
أُمَّهَاتِنَا وَ أَهْلِ دِينِنَا جَمِيعاً مَنْ سَلَفَ مِنْهُمْ وَ مَنْ غَبَرَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ .

(55) خدایا! از همۀ پدران و مادران و اهل دینمان
بگذر؛ چه آنان که درگذشته‌اند و چه آن‌ها که تا روز قیامت خواهند آمد.

﴿56﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ نَبِيِّنَا
وَ آلِهِ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى مَلَائِكَتِكَ الْمُقَرَّبِينَ ، وَ صَلِّ
عَلَيْهِ وَ آلِهِ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى أَنْبِيَائِكَ الْمُرْسَلِينَ ، وَ صَلِّ
عَلَيْهِ وَ آلِهِ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ ، وَ أَفْضَلَ
مِنْ ذَلِكَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ، صَلَاةً تَبْلُغُنَا بَرَكَتُهَا ، وَ يَنَالُنَا نَفْعُهَا ، وَ يُسْتَجَابُ لَهَا دُعَاؤُنَا ، إِنَّكَ أَكْرَمُ مَنْ رُغِبَ إِلَيْهِ ، وَ أَكْفَى مَنْ تُوُكِّلَ عَلَيْهِ ، وَ أَعْطَى مَنْ سُئِلَ مِنْ فَضْلِهِ ، وَ
أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ .

(56) خدایا! بر محمّد پیامبر ما و آلش درود
فرست؛ همان گونه که بر فرشتگان مقرّبت درود فرستادی؛ و بر او و آلش درود فرست؛
همان‌گونه که بر پیامبران مرسلت درود فرستادی؛ و بر او و آلش درود فرست؛ همان‌گونه
که بر بندگان شایسته‌ات درود فرستادی و برتر و بهتر از آن را؛ ای پروردگار جهانیان،
درودی که برکتش به ما رسد و سودش نصیب ما شود و به خاطر آن دعایمان مستجاب گردد.
تو بزرگوارترین کسی هستی که به او روی آورده شده و بی‌نیازکننده‌ترین کسی هستی که
به او اعتماد شده و بخشنده‌ترین کسی هستی که از احسانش درخواست شده؛ و تو بر هر
کاری توانایی

۵. شب آخر ماه (مثل دیشب)

و شب عید فطر شب های زیارتی امام حسین ع و خود
عید فطر

پنجم: زيارت كند امام حسين (عليه السّلام) را

كه فضيلت بسيار دارد و زيارت مخصوصه
اين شب در باب زيارات بيايد

بدان كه احاديث در فضيلت زيارت امام حسين
(عليه‌السّلام) در ماه مبارك رمضان به ويژه شب اوّل و نيمه و آخر و در خصوص شب قدر بسيار
است.

 از امام جواد (عليه  السّلام) نقل شده هر كه امام حسين
(عليه السّلام) را درشب بيست وسوم ماه رمضان زيارت كند، و آن شبي استكه اميد مي
رود شب قدرباشد، و در آن شب هر امرمحكمي جدا و مقدّر مي گردد،

روح بيست وچهارهزار فرشته و پيغمبر،
كه همه از خدا در اين شب براي زيارت آن حضرت رخصت مي طلبند،
با او مصافحه كنند.

و در حديث معتبر ديگري از امام
صادق (عليه السّلام) روايت شده است: چون شب قدر مي شود،
منادي ازآسمان هفتم از پشت عرش ندا سر مي دهد:

حق تعالي آمرزيد هركه را
به زيارت قبر حسين (عليه السّلام) آمده است

در روايت ديگري    است هر كه شب
قدر نزد قبر   آن حضرت باشد و دو ركعت   نماز يا آنچه ميسر ميشود نزد   آن
حضرت بخواند و از خدا    بهشت درخواست كند و از آتش پناه ببرد، حق تعالي خواهش
او را به او عطا فرمايد و از آتش پناهش دهد.    

ابن قولويه از امام صادق (عليه‌السّلام)
روايت كرده هر كه‌ در ماه رمضان قبر امام حسين (عليه السّلام)
را زيارت كند و در راه زيارت بميرد براي او عرض و حسابي
نخواهد بود وبه او بگويند بدون ترس و بيم وارد بهشت شو،

شب آخر ماه (مثل دیشب)

و شب عید فطر شب های زیارتی امام حسین (ع) و
خود عید فطر

عید فطر هم روز زیارتی امام حسین (ع) است

این مناجات امام سجاد ع بود در وداع ماه رمضان

پدر امام سجاد ع هم یه مناجات داشت لحظه آخر

هلال بن نافع می گوید: به خدا قسم کشته به خون آغشته ای را بهتر و خوشتر از او هرگز ندیده بودم…و چنین با خدا نجوا می کرد:

الهی رِضاً بِرِِضِاکَ، صََبراً عَلی قَضائِک یا رََبََََّ لا الهَ سِواکَ

رضا بقضائك و تسليما لامرك و لا معبود سواك يا
غياث المستغيثين‏

حکایتی از آیت‌الله بهجت در مورد توجه اهل‌بیت
علیهم‌السلام به گریه‌کنان امام حسین علیه‌السلام

در نزدیكی نجف اشرف، در محل تلاقی دو رودخانۀ
فرات و دجله، آبادی‌ای است به نام «مصیب»، كه مردی شیعه برای زیارت مولای متقیان
امیرالمؤمنین علیه‌السلام از آنجا عبور می‌كرد.

مردی كه در سر راه مرد شیعه خانه داشت، چون می‌دانست
او همواره به زیارت حضرت علی علیه‌السلام می‌رود، او را مسخره می‌كرد.

 حتی یک‌بار به امیرالمؤمنین علیه‌السلام جسارت كرد و همچنین گفت: به
او (امام علی علیه‌السلام) بگو من را از بین ببرد، وگرنه در بازگشت، تو را خواهم کشت!

مرد شیعه خیلی ناراحت شد. چون به زیارت مشرف
شد، بسیار بی‌تابی كرد و عرض کرد: شما که می‌دانی این مخالف چه می‌كند؛ چرا پاسخش
را نمی‌دهید؟! آن شب آن حضرت را در خواب دید و به ایشان شكایت كرد.

 حضرت امیر علیه‌السلام فرمودند: او بر ما حقی
دارد كه نمی‌توانیم در دنیا او را كیفر دهیم. مرد شیعه می‌گوید: آری، لابد به‌خاطر
آن جسارت‌هایی كه او می‌كند، بر شما حق پیدا كرده است؟! حضرت فرمودند: روزی او در
محل تلاقی آب فرات و دجله نشسته بود و به فرات نگاه می‌كرد، ناگهان ماجرای كربلا و
منع سیدالشهدا علیه‌السلام از نوشیدن آب، به خاطرش آمد و پیش خود گفت: عمربن‌سعد كار خوبی نكرد كه این‌ها را تشنه كشت، و ناراحت شد و یک قطره اشک از چشم
او ریخت؛ از این جهت بر ما حقی پیدا كرد كه نمی‌توانیم او را در این دنیا مجازات
کنیم.

آن مرد شیعه می‌گوید: از خواب بیدار شدم و به سمت منزل خود رفتم. در سر راه با آن سنی ملاقات کردم. با تمسخر گفت: امامت را دیدی
و از طرف ما پیام رساندی؟! مرد شیعه گفت: آری، پیام تو را رساندم و پیامی دارم. او
خندید و گفت: بگو چیست؟ مرد شیعه جریان را تا آخر تعریف كرد. مرد سنی با شنیدن این
ماجرا سر به زیر افكند و كمی به فكر فرو رفت و گفت: خدایا، در آن زمان هیچ‌كس در
آنجا نبود و من این را به كسی نگفته بودم، علی علیه‌السلام از كجا فهمید؟!
بلافاصله شیعه شد.

وداع ماه رمضان

روضه وداع را بخوانیم

کدام وداع

با امام سجاد (ع)

در دلش روضه حضرت اباالفضل (ع) را می‌خواند.

از آیت الله مرعشی نقل شده:

یکی از علما برای حل مشکلش، به مسجد جمکران می‌رفت
و به امام عصر علیه السلام متوسل می‌شد. اما پس از مدتی نتیجه‌ای نگرفت. یک روز در
مناجاتش با امام، گلایه کرد که:  آيا جايز
است كه در مسجد شما باشم و به ديگری متوسل شوم؟ آيا زشت نيست با وجود شما، به
قمربنی هاشم علیه السلام متوسل شوم؟! ناگهان در حالت مکاشفه امام عصر علیه السلام
را دید که فرمود:

نه تنها زشت نيست و نه تنها ناراحت نمی‌شوم،
بلكه شما را راهنمايی هم می‌كنم كه به حضرتش چه بگويی. هروقت خواستی به عمویم حضرت
ابوالفضل علیه السلام متوسل شوی، اين چنين بگو:

” يَا أَبَا الْغَوْث‏ أَدْرِكْنِي‏ “

ای فریادرس، مرا دریاب!

یکی از راه های مشهورِ توسل به قمر بنی هاشم علیه
السلام

برای رسیدن به حاجات، به حضرت قمر بنی‌هاشم
متوجه شوید و  133 مرتبه بگویید:

” يا كاشِفَ الْكَرْبِ عَنْ وَجْه
الْحُسَيْن اِكْشِفْ كَرْبي بِحَقِ أخْيكَ الْحُسَيْن “

ای برطرف‌کننده گرفتاری از امام حسین علیه
السلام! به حق برادرت امام حسین علیه السلام، گرفتاری مرا هم برطرف کن.

عکس عنوان سوالات جلسه هشتم هیئت زوارالزهراء

1- ناصرالدین شاه قاجار در ماه مبارک رمضان نامه‌ای به مرجع تقلید آن زمان میرزای شیرازی به چه مضمونی نوشت؟

2- حضرت آیت الله خامنه‌ای فرمودند چه چیزی در کار های مبارزاتی اثر دارد و نه فقط در مسائل فردی و عبادی؟

3- طبق نقل آیت الله مرعشی یکی از علما که به مسجدجمکران می‌رفت و به امام عصر (عج) متوسل می‌شد و نتیجه‌ای نگرفت، با اجازۀ امام عصر (عج) خواست به چه کسی متوسل شود؟

لطفاً پاسخ های خود را در بخش دیدگاه ها (کامنت ها) ارسال نمائید.

مطالعه بیشتر